Matt ve Ella

"Ah, afedersiniz." dedi ve yürümeye devam etti Ella. Ne kadar gıcık biriydi böyle ? Kendi gıcıklığına şaştı. Masaya oturdu ve çatalını yemeklerin üzerinde gezdirdi. Matt karşı masasındaydı ve tam yüzünün hizasında oturuyordu.

"Lanet olsun, şans bana yardım etmiyor." dedi Ella içinden. Yemeğini yedi, biraz fırında rosto mideye indirdi, ama üçüncü çataldan sonra birşey yiyemeyeceğine karar verdi. Altın bardağını ağzına götürdü, biraz meyve suyu içti ve peçetesi ile ağzını sildikten sonra kitapların alıp koşuşturdu.

Bu sırada Gryffindor'dan iki çocuk yanına geldi, ona sorular sordu. Ella yanıtladı, ve oradan çıktı. Charlotte ve Luna'yı bulmalıydı.

Ella hızla dışarı çıkarken Anthony de kapıdan giriyordu ve çarpıştılar. Anthony "Dikkat Etsene Ella!" diye çemkirdi, ve yoluna devam etti.

Gözü heryerde Luna'yı arıyordu, içinde ona karşı kabaran müthiş sevgiyi ona açmalı mıydı, yoksa açmamalı mıydı bunu bilemiyordu. Fakat bildiği tek şey, ondan kesinlikle hoşlandığıydı.

Luna heryerde olabilirdi. Ormanda, tuvalette, ortak salonda, kütüphanede .. Neredeydi acaba ? Onu bulmalıydı.

"Pekii Matthew. Görüşürüz, derse çıkıyorum." dedi Ella. Matt'e ne zaman sinirlense hep uzun ismini söylerdi. Fakat unuttuğu kocaman bir ayrıntı vardı ki, Matt'de onunla aynı dersteydi.

"İyi de, zaten bende o dersteyim. Birlikte gidelim." dedi şeker suratıyla. Ella ona karşı gelemedi, o kadar şekerdi ki!

"Peki." dedi ve kitaplarını tutarak yürümeye başladı. Anthony neredeydi acaba ? Matthew onun yanından yürüyordu, ve bu dikkatini tümüyle dağıttığından konuşamıyordu.

"Uzun zamanlar onun olmasını istediği çocuk onundu, fakat o , ona zerre kadar güvenmiyordu. Ne kadar acı.. " diye düşündü içinden.

"Ella, yeter artık." dedi Matt normal bir ses tonuyla. Ağlamıyordu ve kendini toparlamıştı. Bu kadar sulugözlülük bir erkeğe yakışmıyordu! Onu dışardan güçlü gözüken ama içinde çok zayıf biri olarak görsün istemiyordu. Kimsenin öyle görmesini istemiyordu. Gözlerini öyle silmişti ki, neredeyse hiçbirşey belli olmuyordu.

Ella bakmıyordu. Sadece yürüyordu, sanki etrafında o yokmuş gibi...

"Sen bana bakmasan da ben konuşacağım Ella. Kaç kere özür diledim, peşinden koşuyorum. Biliyorum, daha 2 ay önce serserilikler yapan o yaramaz çocuk gibi gözükmüyorum ama cidden dayanamayacağım. Bu kadar duyarsız olamazsın, Ella? Bu kadar açıklamaya ve özüre göz yumamazsın! Bunu gururundan yaptığına eminim. Olmadığın halde, 2 lafa hemen özrü kabul edecek bir kız gibi görünmemeye çalıştığını ve bu yüzden naz yaptığını biliyorum. Bırak inadı, Ella. Sen de barışmak istiyorsun. Hataydı diyorum sana! Konu sen olunca çok hassasım ben."

Matt'in sesine hiçbir titreme, gözünde hiçbir buğulanma olmamıştı ve kendinden gayet emin bir şekilde konuşmuştu. Sadece üzgün hissediyordu.

Ella'nın vereceği tepkiyi bekliyordu şimdi. Hala inatyapacak mıydı? Belki de böyle konuları "fazlaca" ciddiye alıyordu...

"Matt! Beni sıkıştırmayı keser misin ?" dedi Ella gayet gıcık bir tonla. Bazen kendisini boğmak istiyordu, çok hat safhada sinir bozucu olabiliyordu.

"İşim var." dedi ve ultra gıcık bir tonla Luna'nın yanına doğru koştu. Ona sarıldı, "Neredeydin!" dedi. Matt arkasında afallamış ve sinir olmuş bir biçimde duruyordu. Luna neye uğradığını şaşırmış biçimde, "Öldürüceksin beni, yavaş!" dedi. Ella "Üzgünüm, şey ııı. Hadi sınıfa!" dedi gıcık başkan havasında.

Birinin gelip ona Avada Kedavra yapmasını istedi o an. Ne kadar sinir bir insandı böyle ?

Luna bozuntuya vermedi, "Hadi gidelim. Fakat Sevgiliciğin orada, onu yalnız mı bırakacaksın ?" Ella ultra sinir tonuna dönerek, "O eminim kendine Ravenclaw'ın güzel kızlarından birini bulabilir." dedi ve tekrar gıcık gıcık yürüyerek Luna'yı kolundan tutarak sınıfa soktu. Chuck oradaydı, Ella Chuck'a doğru giderek, "Haydi oturalım kızlar." dedi.

Matt çok geçmeden sınıfa girdi, Ella onu takmıyor gibi yapmaya çalıştı. Matt gidip Anthony'nin yanına oturdu.

Ella bir an için Ravenclaw kızlarından birinin yanına oturacak gibi geldiğinden sinirle asasını tuttuysa da, oturmaması üzerine asasını boğazlamaktan vazgeçti.

Ella sinirle döndü ve, "Biri yabancı çocuğa neler olduğunu söylesin. Yoksa üzülür. Ah! Ya da, gidip şu zeki ve güzel Ravenclaw'lılara sorsun, ha ne dersiniz!" dedi gıcık bir tavırla. Son kelimesini o kadar çok bastırarak söylemişti ki kendisi bile korkmuştu.

Luna kıkırdadı. Ella sinirle kükredi. "Ne gülüyorsun Lu! Erkek kardeşimle çıkıyorsunuz, arkalarda öpüşüp koklaşıyorsunuz ve benim haberim yok! Neden!" o kadar çok bağırıyordu ki , Frankestein filmlerini aratmıyordu. Anthony neredeyse Luna'nın arkasına saklanmıştı.

"SANKİ KÜÇÜCÜK LUNA'NIN ARKASINA SAKLANINCA GÖRÜNMEYECEKSİN APTAL!" diye sinirli sinirli , sakince ama baskın kelimelerle söyledi. Herkes gözlerini pörtletmiş hayretle bakıyordu. "Burada komik olan birşey mi var!" diye tekrar konuştu. Tek gülmeyen kişi Matt'ti.

"Neden asabiye bağladın Ells. Biz çıkıyoruz, ve onu çok seviyorum." İçinde kelebekler uçuşuyordu, bu ilk kez yaşadığı birşeydi. Onu gerçekten seviyordu.

Sonra ona döndü ve, "Canım, sende beni seviyorsun. E o zaman problem nedir ? Ella'nın asabiliğinin sebebini hepimiz biliyoruz." dedi ve gülümsedi, hemde süper gıcık bir tavırla.

Ella titreyerek sinirle konuştu. "Ben asabi falan de-ği-lim!"

"Ben de Pamuk Prenses." dedi Anthony gıcık ve sinir bir tavırını arttırarak.
Luna'nın elini tuttu, ve ona doğru konuştu. "Başbaşa yürümeye ne dersin ?" dedi. Luna şeker bir tavırla konuştu. "Ella iyi görünmüyor -" dedi ama Ella Matt'e tam anlamıyla arkasını dönerek, "BEN ÇOK AMA ÇOK İYİYİM, SÜPERİM !"

Ella arkasını dönüp gidiyordu ki, Chuck arkasından bir büyü ile onu durdurdu. Ella tekrar ultra gıcık tonuyla konuşuyordu.

"Arkası dönük birine büyü yapma!"

Anthony uyuzluğuna dönüş yaptı. "Vıdı,vıdı." Ella Anthony'e bir dil bağlama büyüsü yolladı. "DİLKİLİT!"

Ella dünyanın merkezine yolculuk eden asasını çağırdı ve eline geldi. Ella kendini kurtarıp Matt'in suratına bir karga sürüsü yolladı ve sinirle kütüphaneye doğru yola çıktı.

"Ravenclaw salonu bu tarafta değil Matthew Gillstad, şu yönde!" dedi arkasına bakmadan. Ve eliyle sağ tarafı gösterdi. Ella uğraşınca çok fena ve uyuz bir kişi olabiliyordu. Ah, ne havalı özellik!

Matthew bunu hak etmişti.

Matthew arkada öylece durdu, sanırım onu takmayı bırakmıştı. Ella içten içe üzülse de, sonunda gerçek niyetini anladığını düşündü ve gözünden düşecek damlayı inatla içeri ittirerek koşturdu.

Bir köşede sinmiş Slytherin grubu öğrencilerini asasıyla ittirerek yola devam etti. Ve şu kelimeyi ekledi :

"Ders başladı ahmaklar!"

Ella koşuştururken merdivenlerden iniyordu, ve birden yere çakıldı. Kimse etrafta yoktu, rezillik olmadığı için mutluydu.

Küfür yığını edip ayağa kalktı ve asasını parça parça olan dizine tuttu. "Reparo." Acı yoktu, iyiydi.

Dağılan kitapları topladı ve arkasını döndü. İki tane Slytherin salağı durmuş gülüyordu. "Bana ha ? Sen kime bulaşıyorsun silik surat!" dedi ve asası ile boynuna doğru geldi.

"Şe-şey özür dilerim."

"Bunu yapmadan önce düşünecektin sarı çocuk!" dedi. İki çocukta gülmeyi bırakmıştı, sadece aptal aptal bakıyorlardı.

Diğer çocuk tam asasına yönelecekken Ella "Expelliarmus." dedi ve asasını attı.

"Eminum Totalus!" dedi ve çocuklar savrularak merdivene bağlandılar. Sonra da üzerine tuz biber olsun diye "Dilkilit!" ve "Eksumpra!" dedi.

Çocuklar bu uğursuzluk ile ne görülebilecek, ne duyulabileceklerdi.

Matt neden arkasında değildi? Yoksa Ravenclaw masasına mı gitmişti.. Acaba kızlar da orada mıydı ?

Merakına yenik düşüp tam tersi yöne Ravenclaw Ortak Salonuna doğru gitti. Ortalıkta kimse yoktu, içeri girişte imkansızdı.

Kulağını kapıya dayayıp dinlemeye başladı.

Ella sesler geldiğini duyunca hemen merdivenlerden atladı ve bulduğu ilk topluluğun içine karışıp konuşmaya başladı. Fakat olay şuydu ki, Slytherin Erkek Topluluğunun arasına karışmıştı. Ah, işte bu tam anlamıyla saçmalıktı! Karışa karışa buraya mı karışmıştı ?

Kapıdan kimin çıktığını bilmiyordu fakat dinliyor izlenimi uyandırmamak için arkasını dönmeden güldü , sanki konuşuyor gibi.

Fakat kapıdan çıkan kişinin göz ucuyla bakmasıyla birlikte Matt olduğunu anlayınca, o an ölmek istedi.

Salak, aptal, gerizekalı, beyinsiz, düşüncesiz, salak, aptal.

Ella durdu, fakat kesinlikle arkasını dönmedi.

Kötü şans herdaim onu bulurdu zaten. Kader ona nedense işkence etmeyi seviyordu, hatta hobisi falan olmalıydı.

İlk annesini ve babasını almıştı, sonra ailesini, sonra yavaş yavaş etrafında ölüm yiyener sürüsü ve eziyetleri ile büyümeye bile alışmıştı, fakat kesinlikle her defasında böyle pislikliklere uğradığında inanamıyordu!

Nasıl bir şanstı bu ? Kapı dinlerken yakalandı, daldığı grup Slytherin, büyük sınıf, ve erkek grubuydu. Ve oraya sonradan katıldığını belli etmemek için yaptığı şey, kahkaha atmaktı, ve önemli nokta :

Olanlar hem salaklık, hemde şanssızlıktı.

Şimdi ise, sevgilisinin ona kızdığı şeyi tekrarlamıştı. Buradan kaçmalıydı, fakat yakalanmıştı.

Neden okul içinde buharlaşılmıyordu ki ?

"Hıı ?" dedi Ella arkasını dönmeden. Gözleri faltaşı gibi açılmıştı, yakalanmışlık duygusuydu bunun adı.

"Ama ben aslında -"

dedi ve susması gerektiğine karar verdi Ella. Bir insan kendini bu kadar küçük duruma düşürmemeliydi.

"Hııım. Peki iyi. Ben derse gidic-"

dedi ve Matt onu tutarak ağzındaki baklayı çıkarmasına zorladı.

"Ne diyordun?"

"Neyi ne - ?"

"Az önce yarım bıraktığın cümle ?"

"Hiç."

"Söyle"

"Hayır."

"Söyle"

Bu atışmadan sonra Ella onu yanağından hızlıca öptü ve kaçtı. Matt'in onu bırakmaya niyeti yok gibiydi.

Fakat o susmayacaksa, nasıl kendini küçük duruma düşüreceği şu "dinleme" hadisesini unutturacaktı ?

Hayır,öldürseler de söylemezdi.

"İsteyerek- Yani şey- Iıı- Iıı- Kapı dinledim tamam mı ?" dedi ve sırıttı.

Gerisini söylememeliydi, rezillik sanırım yeterliydi.

Matt neler diyecekti kimbilir! Rezillik üzerine rezillik. Ella kolunu tuttuğu eline şöyle bir baktı, "Beni 24 saat tutabilir." diye düşündü içinden.

Matt hala bir tepki vermemişti. Yoksa onunla dalga falan mı geçecekti ?

Belki de inanmazdı..